Pracownik rozpoczynający swoją karierę zawodową zastanawia się nad wieloma kwestiami związanymi z nowym etapem w jego życiu. Jedną z bardzo istotnych kwestii jest liczba dni urlopowych jaka mu przysługuje na początku drogi. Zależnie od umowy jaką zawarł z pracodawcą zasady związane z wymiarem dni wolnych są różne. Urlop, który jest płatny przysługuje jedynie w przypadku umowy o pracę.

Pierwsza praca ile urlopu?

Pracownikowi zasadniczo przysługuje dwadzieścia dni urlopowych w ciągu roku kalendarzowego – i są to dni płatne. Oznacza to nic innego, niż zachowanie prawa do wynagrodzenia mimo nieświadczenia pracy w ciągu tych dni. Pracodawca nie ma prawa w tym czasie wymagać jakiejkolwiek aktywności od pracownika. Po upływie dziesięciu lat stażu pracy (ale uwaga, tylko na podstawie umowy o pracę!) pracownikowi przysługiwać będzie 26 dni urlopowych w ciągu roku kalendarzowego. W prawie pracy zawarte są pewne przepisy nadające pracownikowi prawo do naliczenia mu stażu pracy w związku z jego wykształceniem.

Do stażu pracy nalicza się ukończone okresy nauki pracownika, ale fakt ukończenia szkoły musi być odpowiednio potwierdzony przez pracownika okazaniem dokumentu potwierdzającego zakończenie nauki. Dokumentem stwierdzającym ten fakt jest świadectwo ukończenia szkoły – dyplom – wydany absolwentowi, zgodny z obowiązującymi przepisami w szkolnictwie. Przerwy w nauce nie mają wpływu na naliczany staż pracy dla pracownika. Dodatkowe kursy, również te zawodowe oraz bezpośrednio lub pośrednio związane z jego wykształceniem, również nie mają wpływu na staż pracy. Bez znaczenia jest system w jakim pracownik uczęszczał do szkoły – obojętne czy był to system dzienny, zaoczny czy wieczorowy. Staż pracy naliczany jest za najwyższe wykształcenie osiągnięte przez pracownika. Nie ma znaczenia również fakt, czy pracownik uczył się w systemie e-lerning – najważniejszym i jedynym branym pod uwagę kryterium jest dyplom.

Ukończone szkoły a staż pracy wliczany do urlopu.

W przypadku ukończenia przez pracownika szkoły zasadniczej, lub innej równorzędnej szkoły zawodowej wliczany jest przewidziany czas trwania nauki, jednak nie dłużej niż 3 lata. Oznacza to, że w przypadku szkoły trwającej okres 2 lat, jeśli pracownik uzyskał dyplom ukończenia jego staż pracy do urlopu naliczany jest w wysokości 2 lat. Jeśli pracownik ukończył szkołę trwającą 4 lata, jego staż pracy wyniesie 3 lata, czyli maksymalny wymiar.

Jeśli pracownik ukończył szkołę średnią zawodową, brany pod uwagę jest wymiar czasu przewidziany programem nauczania, jednak nie więcej niż 5 lat. Podobnie jak w poprzednim przypadku : jeśli szkoła została ukończona (i jest to potwierdzone dyplomem) w czasie krótszym niż 5 lat, zostanie on w tym wymiarze doliczony, jeśli dłuższym niż 5 lat wyniesie on 5 lat – maksymalną możliwą wartość w tym przypadku.

Szkoła średnia zawodowa dla absolwentów zasadniczych, lub innych równorzędnych szkół zawodowych jest to 5 lat.

Szkoły średnie ogólnokształcące gwarantują pracownikowi prawo do naliczenia stażu pracy w wymiarze maksymalnie 4 lat.

Szkoły policealne nadają pracownikowi pracownikowi do naliczenia stażu pracy w wymiarze 6 lat.

Szkoły wyższe nadają pracownikowi prawo do naliczenia stażu pracy w wysokości 8 lat – i w tym przypadku bez znaczenia jest, czy pracownik uzyskał licencjat, dyplom inżynierski czy dyplom magisterski. Bez znaczenia jest również czy były to studia jednolite.

POWYŻSZE OKRESY NAUKI NIE ULEGAJĄ SUMOWANIU, to znaczy że staż pracy zostanie naliczony na podstawie ostatniego dyplomu pracownika.

Jeśli pracownik uczył się w systemie zaocznym i w tym czasie pracował nalicza mu się korzystniejszy dla niego staż pracy. Oznacza to nie więcej niż to, że w przypadku podjęcia zatrudnienia przez pracownika na mocy umowy – zlecenie oraz umowy o dzieło staż pracy zostanie naliczony na podstawie dyplomu ukończonej przez niego szkoły.

Jeśli pracownik pracował na mocy umowy o pracę i w tym czasie pobierał nauki w systemie zaocznym naliczony zostanie dla niego korzystniejszy wymiar stażu pracy. Jeśli pracownik pobierał nauki w szkole średniej ogólnokształcącej w wymiarze wieczorowym i pracował w tym czasie przez okres 3 lat na mocy umowy o pracę, następnie studiował w systemie zaocznym i kontynuował zatrudnienie na mocy umowy o pracę przez okres 4 lat – jego staż faktycznej pracy wynosi 7 lat, a staż pracy przysługujący mu z tytułu jego wykształcenia (wyższe, potwierdzone dyplomem) przysługuje mu 8 lat i to jest korzystniejsza dla niego opcja. Dlatego zostanie mu naliczone 8 lat do stażu pracy.

Praca jest dla większości z nas koniecznością życiową. Spora część osób może pozwolić sobie na komfort pracy dla przyjemności. To osoby, które wykonują pracę, która jest jednocześnie ich pasją. Jednak takich osób nie jest wiele. Większość traktuje pracę jako miejsce, do którego trzeba się stawić w odpowiednich godzinach, a następnie przez kolejne godziny wykonywać swoją pracę.

Stanowiska pracy są różne, i różny bywa poziom niebezpieczeństwa na nich. Oczywiście są stanowiska biurowe, gdzie ryzyko wystąpienia jakiegoś zdarzenia jest minimalne (chociaż nadal występuje), ale też są stanowiska stanowiące przeciwległy biegun, na których ryzyko jest jej stałym elementem. Wszelkiego rodzaju prace w fabrykach, na budowach, wszelkiego rodzaju prace wysokościowe, związane są z występowaniem podwyższonego ryzyka.

Zgodnie z kodeksem pracy, pracodawca, jest zobowiązany w taki sposób przygotować miejsce pracy, aby było ono bezpieczne dla pracownika. W warsztatach, koniecznie jest właściwe oznaczenie maszyn i urządzeń, zapewnienie odzieży ochronnej, okularów. W miejscach takich, powinny być zaznaczone strefy dojścia do każdego urządzenia, oraz miejsca, którymi między nimi można się poruszać.

Każdy przekazany pracownikowi sprzęt oraz urządzenie powinny być sprawne, posiadać odpowiednie atesty i certyfikaty. Jeżeli chodzi o urządzenia, powinny przechodzić okresowe przeglądy stwierdzające sprawność i dopuszczające je do użytkowania. Każde stanowisko pracy przy takiej maszynie powinno być również opatrzone instrukcją obsługi. Oczywiście pracodawca, zanim dopuści pracownika do wykonywania zadań na jakimkolwiek stanowisku, jest zobowiązany przeprowadzić instruktaż stanowiskowy. Wszystko to ma za zadanie sprawić, żeby przechodząc do pracy, pracownik mógł ją wykonywać w jak najbezpieczniejszy sposób.

Oczywiście w każdym, najlepiej przygotowanym i zabezpieczonym miejscu pracy może się zdarzyć nieszczęście. Czasami jest to wydarzenie losowe, a czasami po prostu ludzka bezmyślność, lub brak przestrzegania zasad. Gdy nastąpi wypadek w pracy co dalej z tym zrobić? Najważniejszą sprawą jest zapewnienie pomocy osobie poszkodowanej. Jest to priorytet, najpierw w ramach pierwszej pomocy, a następnie jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy wezwać służby medyczne.

Kolejnym ważnym krokiem, po zaistnieniu wypadku w pracy, jest zabezpieczanie miejsca zdarzenia, nie dopuszczenia do niego osób postronnych. Jeżeli zdarzenie miało związek z jakąkolwiek maszyną, należy ją w bezpieczny sposób unieruchomić i zapobiec ponownemu uruchomieniu. Na miejscu wypadku wszystko powinno zostać pozostawione tak, aby pozwolić na odtworzenie okoliczności wypadku.

Szczególnie istotne jest, aby pracodawca, w przypadku śmierci pracownika, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, lub też sytuacji, w której wypadkowi uległy więcej niż dwie osoby, pamiętał obowiązku powiadomienia inspektora pracy i prokuratora. Nie wypełnienie tego obowiązku może narazić go na odpowiedzialność karną.

Po przeprowadzeniu tych najpilniejszych, ale bardzo istotnych dla późniejszego ustalenia przyczyn wypadku, należy powołać zespól powypadkowy. W jego skład, zazwyczaj wchodzi osoba odpowiedzialna w firmie za bezpieczeństwo i higienę pracy, oraz społeczny inspektor pracy. Zespół ten ma za zadanie dokładne i wnikliwe zbadanie miejsca zdarzenia, obejrzenie urządzeń które brały udział w zdarzeniu. Członkowie zespołu mają za zadanie również sporządzenie dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia, aby można było przeanalizować wszelkie jego aspekty. Do zadań członków powołanego zespołu powypadkowego, należy również przesłuchanie wszelkich świadków zdarzenia, zasięgnięcie opinii lekarza. Na koniec prac, zespół powinien wydać opinię zawierającą kwalifikacje tego zdarzenia – określającą, czy można je zaliczyć jako wypadek w pracy, a także zaproponować rozwiązania, które w przyszłości mogłyby zapobiec podobnym zdarzeniom.

Po dokonaniu tych wszystkich czynności, zespół zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji, zawierającej dokładny, ustalony przebieg zdarzenia, oraz powinien zawierać rekomendacje dla prawodawcy. Oczywiście, osoba pokrzywdzona ma prawo zapoznać się z jego treścią i wnieść swoje uwagi. Po przejściu całej procedury i zatwierdzeniu przez osobę nadzorującą dokument ten nabiera mocy prawnej, stanowi też materiał do wdrożenia profilaktyki.

Prowadząc jakąkolwiek działalność, która związana jest z zatrudnieniem pracowników, jesteśmy zobowiązani do posiadanie elementarnej wiedzy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Nie może być, że przejdzie nam przez głowę myśl, zdarzył się wypadek w pracy co dalej mam z tym robić. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze zdrowiem lub życiem innych osób nie ma czasu na wahania.

Na wyższych uczelniach, nawet tych państwowych, bardzo często nauczyciele wykorzystują specjalistyczne i nowoczesne metody edukacyjne. Zwykłe książki, wypełnione ogromną ilością zapisanych stron, nikogo już nie fascynują. Studenci zaglądają do nich coraz rzadziej, zastępują je chociażby komputerami czy tabletami i to na nich odnajdując potrzebne im informacje. Nauczyciele starają się wyjść na przeciw tym zmianom. Aktualnie przeprowadzają zajęcia zupełnie inaczej niż jeszcze kilkanaście lat temu, posługując się nowatorskimi metodami i ciekawymi sposobami na naukę.

Do jednych z nich należy praca przejściowa, którą uczniowie muszą samodzielnie tworzyć na dodatkowych zajęciach organizowanych na wyższych uczelniach – proseminariach, Uczą się na nich, jak zupełnie samodzielnie opracować wybrany temat. Otrzymują zadanie do wykonania i krok po kroku się nim zajmują. W ten sposób mogą samodzielnie rozwiązywać różne problemy lub zgłębiać wybrany temat i szczegółowo go omawiać. Praca przejściowa co to jest? To metoda edukacyjna, dzięki której można szybko opanować bezcenną umiejętność, jaką jest samodzielne tworzenie opracować. Przyda się ona każdemu studentowi. Prędzej czy później wszyscy uczniowie będą bowiem musieli zająć się samodzielnym przygotowaniem pracy licencjackiej lub inżynierskiej.

Jakie są cele wykonywania prac przejściowych?

Pierwszym z nich jest nauka samodzielności. Bardzo często na całym etapie nauki młody człowiek jest wspierany przez swoich rówieśników. Już w gimnazjum czy liceum na lekcjach języka polskiego uczniowie dzieleni są na grupy i w kilkuosobowych ekipach mogą rozwiązywać poszczególne zadania, tworzyć referaty czy przygotowywać ważne prezentacje. Nie inaczej dzieje się na innych zajęciach, a na studiach wcale się to nie zmienia. Jako że w jednej klasie może znajdować się nawet kilkadziesiąt osób, nauczyciel nie ma czasu na to, by każdej z nich powierzyć oddzielne zadanie i potem je sprawdzić.

Podział na grupy z pewnych względów jest dobry, ponieważ uczy współdziałania i integruje, ale sprawia również, że młody człowiek przestaje być zupełnie samodzielny. Dzięki wykonywaniu prac przejściowych uczy się rozwiązywać problemy w pojedynkę. Sam staje oko w oko z wybranym zagadnieniem czy pytaniem i poświęca mu tak wiele czasu, by być zadowolonym z osiągniętych rezultatów. Podczas wykonywania prac przejściowych można też nauczyć się tworzenia treści typowo naukowych, rządzących się swoimi prawami. Wysuwa się pewne wnioski, które trzeba poprzeć odpowiednimi przykładami. Te wszystkie umiejętności pomagają później w tworzeniu prac licencjackich oraz magisterskich.

Jak się pisze prace przejściowe?

Wiedząc już, praca przejściowa co to jest i otrzymują zadanie polegające na jej utworzeniu, trzeba poznać zasady tworzenia takich treści. Niemalże zawsze ich tematyka związana jest z konkretnym kierunkiem studiów. Osobom kształcącym się w dziedzinach matematycznych nie można bowiem zlecić napisania artykułu na temat ogrodnictwa czy języka polskiego. Temat pracy przejściowej jest zatem ściśle związany z wybranym kierunkiem studiów.

Przeważnie to osoba przeprowadzająca proseminarium odpowiedzialna jest za wybór ogólnej koncepcji pracy. Nakierowuje ona uczniów na konkretne dziedziny czy zagadnienia, jednak zostawia im mimo wszystko spore pole do popisu. Uczeń wie mniej więcej, o czym może pisać, ale nie zna szczegółów swojej pracy, dlatego sam może nią pokierować w zupełnie dowolny sposób. Czasem też studenci samodzielnie proponują swoim wykładowcom różne tematy dla prac przejściowych.

Praca przejściowa od podstaw

Mając już ustalony temat na pracę i więcej wolnego czasu oraz kilka narzędzi pod ręką, można przejść do działania. Co zatem powinno się pojawić w takim tekście? Na jego pierwszej stronie na pewno tytuł. Krótki i chwytliwy bądź dłuższy i dokładniej określający tematykę całej pracy. Następne zdrowy powinny zawierać szczegółowy spis treści, zwykle tworzony na samym początku. Pomaga on ustalić ogólny zarys pracy i określić, na czym ma się ona skupiać w poszczególnych momentach.

Po spisie treści następuje miejsce na krótki wstęp, który ma omawiać całą pracę przejściową i mniej więcej wyjaśniać, dlaczego została ona stworzona. Częścią główną jest treść merytoryczna, wypełniona licznymi i często długimi rozdziałami. Na końcu należy jeszcze umieścić zakończenie pracy, źródła informacji oraz pozostałe załączniki (np. elementy graficzne). Tak przygotowana praca przejściowa powinna być świetnie odebrana przez każdego wykładowcę.

Jak powszechnie wiadomo, człowiek jest istotą społeczną. Co to dla ludzi oznacza? Otóż to, że człowiek posiada takie potrzeby, które możliwe są do zaspokojenia przez tylko i wyłącznie poprzez należenie do grupy społecznej. Jest ona także punktem odniesienia. Grupę społeczną tworzy minimum kilka osób mających ze sobą wzajemną relację interpersonalną oraz mających punkt, który stanowi ich spoiwo. I tak przykładową grupą społeczną jest rodzina, będąca tą pierwotną grupą. Za inne przykłady takich zbiorowości może posłużyć chociażby klasa szkolna, koło naukowe bądź też pracownicy tej samej firmy.

Wpływ otoczenia na funkcjonowanie człowieka

Dlaczego tak ważne jest otoczenie? Ponieważ to właśnie z niego człowiek otrzymuje ważne budulce do funkcjonowania. W otoczeniu można uzyskać odpowiedź na potrzeby takie jak akceptacja, porozumiewanie się, przyjaźń, uznanie czy też szacunek ze strony innych. W pracy można uzyskać dodatkowo możliwość realizacji potrzeby rozwoju osobistego, podnoszenia sukcesów oraz awansu. Dlatego bardzo ważne jest środowisko pracy.

Środowisko pracy – ujęcia definicyjne

Pojęcie środowiska pracy stało się przedmiotem zainteresowania przedstawicieli przeróżnych nauk społecznych, między innymi ekonomii, psychologii, pedagogiki, prawa, a nawet – filozofii. Każda z tych dyscyplin naukowych ma swój niebagatelny wkład w rozwój wiedzy i wzmacnianie zainteresowanie tym zagadnieniem.

Co to jest środowisko pracy? Jest zespołem czynników społecznych i materialnych związanych z codzienną pracą danego pracownika. Jest to pojęcie stanowiące zawężenie określenia „otoczenie”.

Środowisko pracy a czynniki wewnętrzne

Środowisko pracy jest sumą elementów składowych wywierających wpływ na pracownika. Przykładem może być chociażby dostęp do toalety czy przerwa na obiad. Możliwości te pozwalają na zrealizowanie podstawowych potrzeb fizjologicznych. Dodatkowo przerwa, chociażby ta dwudziestominutowa pozawala na regenerację człowieka oraz pozwala uzyskać koncentrację na powierzonych zadaniach. Brak możliwości zaspokojenia tych potrzeb może powodować uczucie frustracji, co prawdopodobnie skutkować będzie negatywnym wpływem na środowisko pracy. Podobnie może być z klimatyzacją w upalny dzień. Przecież o wiele łatwiej i przyjemniej się pracuje, gdy nasz organizm nie jest przegrzany.

Na środowisko pracy wpływają także współpracownicy i zarazem ich wzajemne relacje interpersonalne. Dlatego bardzo ważnym aspektem jest dobra komunikacja między pracownikami. Umiejętność słuchania i wypowiadania się z szacunkiem do drugiej strony może stanowić receptę na dobre, wzajemne kontakty. Także umiejętność asertywności nie jest bez znaczenia. Jeśli bowiem jedna strona zgodzi się na pewne działania, będące w jej odczuciu czymś niewłaściwym bądź wykorzystywaniem – może dojść do konfliktu lub wypalenia zawodowego. To ponownie skutkuje poważnym uszczerbkiem w środowisk pracy.

Środowisko pracy a czynniki zewnętrzne

Na środowisko pracy mają także czynniki należące do aspektów zewnętrznych. Należy do nich między innymi środowisko rodzinne. Rodzina jest jedną z najważniejszych grup odniesienia. To właśnie wracając do domu człowiek relaksuje się i uzyskuje odpowiedź na inne potrzeby, chociażby miłości i akceptacji. Jeśli więc występują problemy w relacjach z współmałżonkiem, dziecko jest przewlekle chore lub ktoś nie może zapewnić wymaganego przez siebie bytu materialnego rodziny – to przeniesie swoje problemy, a w raz z nimi złą energię na środowisko pracy.

Innymi czynnikami należącymi do omawianej grupy są również władze samorządowe oraz inne grupy wywierające pewien nacisk na miejsce pracy. Tak samo przeróżne źródła masowego przekazu (gazeta, kanały telewizyjne, stacje radiowe) silnie wpływają na samopoczucie pracowników danej firmy. Dzieje się tak dlatego, ponieważ to media w dużym stopniu kształtują opinie o danej firmie bądź danym wykonywanym zawodem. Elementem składowym opinii publicznej są również rankingi zawodów, które to są tworzone pod różnorodnymi kątami. Przecież o wiele przyjemniej pracuje się w zawodzie, który cieszy się jednym z najwyższych miejsc w rankingu zaufania społecznego.

Co jest najważniejsze w środowisku pracy?

Najważniejszą osobą w środowisku pracy, wokół wszystko się skupia jest właśnie pracownik. To on ma niezbędne zasoby, aby firma się rozwijała. dlatego zapewnienie mu możliwie najlepszych warunków pracy ze strony pracodawcy zawsze powinno być priorytetem. Pracownik, który ma niezaspokojony potrzeby i jest sfrustrowany będzie słabiej wypełniał swoje obowiązki.