Rynek pracy mocno się rozwija i z roku na rok mamy coraz więcej ofert na rynku, które podejmujemy, by mieć zajęcie i móc zarabiać jakiekolwiek pieniądze. Powstają nowe zawody i branże, w których to mogą odnaleźć się różnego rodzaju freelancerzy, czyli osoby, które nie pracują w żadnej korporacji, tylko działają od zawsze solo i starają się wybierać dla siebie jak najlepsze na dany moment oferty, tak by być cały czas na topie.

Ile wynosi tygodniowy czas pracy

Takie osoby same decydują o tym, ile wynosi tygodniowy czas pracy i przez jaki okres chcą pracować. Jeśli czas ich goni, lub mają jakiś wyjazd prywatny, czy spotkanie z dziewczyną, mogą na jeden, czy dwa dni zaprzestać działania i szef ich nie zwolni, gdyż sami są swoim szefem. Natomiast świadomość pracy wymusza na takich osobach, by zaraz po powrocie usiąść do pracy i starać się nadrobić opuszczone przez prywatne życie dni.

Tak więc działa to prawie tak samo, jak u osób pracujących na umowę, lecz freelancer decyduje po prostu kiedy ma pracować i kiedy czuje do tego największą wenę, nie jest zmuszony przez szefa i zastraszony nie raz, że jeśli nie skończy danego projektu na czas, to straci pracę i wyleci z niej z hukiem.

Mnóstwo osób wybiera więc w obecnych czasach pracę wolnego strzelca i jeśli tylko czujemy, że mamy w sobie pokłady jakiegokolwiek talentu i nie chcemy całe życie pracować w sklepie, lub na budowie, gdzie będziemy nie raz i nie dwa zmuszani do wielkiego wysiłku, to powinniśmy coś dla siebie znaleźć i spróbować być dla siebie sami szefem, oraz decydować o swoich finansach i czasie pracy.

Pracując w Polsce uczestniczymy niestety czasem w wielu zakłamaniach, do których nie chcą się przyznawać pracodawcy, lecz które niestety egzekwują i to w bardzo częstym czasami wymiarze. Przez wiele lat pracowałem fizycznie na budowie, gdyż zdecydowałem się zaraz po szkole średniej wkroczyć w dorosłe życie i zacząć pracę, nie idąc na siłę na studia i nie okłamując się, że po 5 latach katorgi tam znajdę wymarzoną pracę w korporacji. Zająłem się więc budowlanką i z czystym sumieniem nastawiłem się na ostry wysiłek, gdyż byłem na to przez spory procent osób przygotowany i wydaje mi się dobrze nastawiony do roboty na pełnych obrotach.

Praca ta z początku wyglądała tak jak sobie ją wyobrażałem.

Nie byłem przerażony tym, że musiałem wstawać bardzo wcześniej rano i z reguły było to nawet w okolicach godziny 4:30. Powiedziałem sobie wewnątrz, że od czegoś trzeba zacząć i postarać się, a z czasem na pewno znajdę jakąś przyjemniejszą pracę. Ta na budowie miała być dla mnie przede wszystkim swego rodzaju nauką i mocnym wejściem w dorosłe życie.

Z racji, że w domu nie miał mnie kto nauczyć obsługiwać się młotem, różnego rodzaju sprzętem budowlanym i uczyć się innych potrzebnych w życiu kwestii, przyjąłem więc model pracy zarobkowej, ale byłem także nastawiony na dużo nauki i pokory i na to, by nie poddać się za wcześnie. Po kilku tygodniach zauważyłem jednak, że praca w tej branży i tygodniowy czas pracy, nie są w ogóle realizowane, ale szef bierze tak mnóstwo roboty do wykonania, jaka mu się tylko podoba.

Oczywiście wiedziałem, że idąc do tego typu zajęcia, nie będę tam leżał i pachniał, lecz liczyłem chociaż, że te 10 godzin na dobę, które było podane w ogłoszeniu, będzie realizowane z w miarę dobrą regularnością. Niestety praca wyglądała tak, że wstawałem w okolicach 5 rano, po to by na 6 dojechać do szefa. Tam wsiadaliśmy w duży samochód i jechaliśmy wszyscy razem na miejsce, w którym danego dnia mieliśmy się stawić na robocie.

Zawsze byliśmy umówieni, że o 16:50 czyścimy sprzęt i udajemy się o 17 do domu. Wyglądało to tak tylko przez tydzień, mam wrażenie, że dla uśpienia naszej czujności i sprawienia, żebyśmy myśleli, że są tam przestrzegane wszelkie zasady szczerości. Zostawaliśmy jednak prawie codziennie do 19, 20 a nawet dłużej. Dla osoby, która ma już swoją rodzinę, nie jest to akceptowalne.

Codziennie kłótnie i tłumaczenie, że nie wracam tak późno ze swojej winy, nie pomagały nam w budowaniu chemii w związku i jego dobrego klimatu. Szef co prawda płacił za nadgodziny, ale cena tego nie była warta, by zostawiać na całe dnie rodzinę i wypruwać się totalnie z sił.

Pracę zmieniłem później więc na taką, w której tygodniowy czas pracy wynosił 40 godzin, czyli od poniedziałku do piątku pracowałem codziennie po 8. Było to dla mnie bardzo satysfakcjonujące i taki tryb odpowiadał mi już w pełni. Do każdego więc pasuje inny model i każdy może sobie pozwolić na inny typ zatrudnienia i spędzania swojego czasu w pracy.

Każdy pracownik niezależnie od tego ile lat przepracował skrycie marzy o emeryturze. Emerytura jawi się w umysłach wielu ludzi jako czas beztroskiego wypoczynku. I zazwyczaj tak właśnie jest. Pod warunkiem, że wysokość świadczenia emerytalnego jest odpowiednio wysoka, aby bez problemu się utrzymać, kupić jedzenie i zapłacić rachunki. Dobrze, aby wystarczyło również na przyjemności.

Bo kiedy, jak nie na emeryturze, jest dobry czas, aby je sobie sprawiać? Niestety często na emeryturze wychodzą różne problemy ze zdrowiem. Trzeba sobie z nimi radzić. Choroby związane z podeszłym wiekiem zakłócają radość z emerytury. Przepisy dotyczące świadczeń emerytalnych uchodzą za jedne z najtrudniejszych w interpretacji. Społeczeństwo nie potrafi poradzić sobie ze zrozumieniem tych przepisów. Często wymagana jest pomoc prawnika.

Na szczęście w coraz większej ilości miast przeprowadza się darmowe porady prawne dostępne dla wielu ludzi. Nie tylko najbiedniejszych. Niestety wysokość świadczenia emerytalnego jest bardzo niska, w większości przypadków nie wystarcza na godne życie. Wielu ludzi co miesiąc musi wybierać czy zapłacą rachunki czy też kupią jedzenie albo leki. Na wysokość świadczenia emerytalnego wpływa kilka składników.

Podobnie jeśli chodzi o odpowiedni wiek aby przejść na emeryturę. Jeśli ktoś pracuje w warunkach szkodliwych przejdzie na emeryturę szybciej.

Ile lat pracy w warunkach szkodliwych do emerytury?

To reguluje kodeks pracy i odrębne akty prawne. Były przypadki, że musiały zainterweniować sądy. Dopiero wyrok sądowy przyznawał wcześniejszą emeryturę danemu pracownikowi. Nie warto liczyć tylko i wyłącznie na emeryturę płacone przez państwo. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest odkładanie sobie pieniędzy na starość.

Najlepiej poczynić takie inwestycje, które będą przynosiły przychód pasywny. Wspaniale jeżeli w czasach młodości uda się na przykład zakupić mieszkanie na wynajem. Później co miesiąc możemy liczyć na pieniądze od wynajmujących. Wspaniale jeżeli mieszkanie znajduje się na przykład w mieście studenckim, jest ogromna szansa, że nie będzie stało puste. Praca w warunkach szkodliwych zdecydowanie niszczy zdrowie, osoby, które wykonują taką pracę zasługują na wcześniejszą emeryturę.

Na przykład praca w zawodzie górnika jest bardzo niebezpieczna. Górnicy codziennie zastanawiają się czy wyjadą z dołu kopalni cali i zdrowi. Stres towarzyszy też ich rodzinom. Podobnie jest na przykład zawodzie policjanta. Emerytura to zasłużony czas wypoczynku dla każdego pracownika. U jednych przychodzi on szybciej, u innych później. Warto jednak zdać sobie sprawę, że czas emerytury w końcu nadejdzie.

Oczywiście warto snuć plany i marzenia na czas emerytury. Jednak najważniejsze, aby czuć się szczęśliwym tu i teraz. Spełnienie marzeń nie musi być odkładane na czas starości. Władza ma różne plany odnośnie wieku emerytalnego. Ustalenia się zmieniają. Często te ustawienia wywołują złość i protesty ludzi. Społeczeństwo nie wyobraża sobie pracy w wieku 65 lub 67 lat. Wiele osób czuje niesprawiedliwość, kiedy zdają sobie sprawę jak niskie będą ich świadczenia emerytalne. Warto więc oszczędzać i inwestować w sprawdzone inwestycje, aby na emeryturze cieszyć się możliwie wysokim przychodem pasywnym.

Warto wiedzieć, że na emeryturze można również pracować.

Nie ma żadnych przeszkód ku temu. Kiedy jednak nasze wynagrodzenie przekroczy określony próg, świadczenie emerytalne zostanie zmniejszone, a w niektórych przypadkach nawet całkowicie zawieszone. Wiele osób, które przechodzą na emeryturę przechodzi pewnego rodzaju szok. Nagle, z dnia na dzień, konieczność chodzenia do pracy się kończy.

Pozostaje wolność, wolny czas, który czasem nie wiadomo jak wykorzystać. To, oprócz radości i szczęścia, może generować problemy. Było wiele przypadków depresji i innych zaburzeń u nowych emerytów. Emerytura może być wspaniałym okresem, trzeba jednak zaplanować sobie, co na tej emeryturze będziemy robić i konsekwentnie realizować swoje cele. Na całe szczęście dzisiaj jest wiele możliwości aktywności dla seniorów.

Nie trzeba poprzestawać na chodzenie na herbatę do sąsiadki. Domy kultury i uniwersytety Trzeciego Wieku są pełne interesujących zajęć. Trzeba tylko z bogatej oferty wybrać coś dopasowanego do swoich potrzeb. Warto dobrze przeżywać każdy dzień swojego życia i warto dobrze przeżyć każdy dzień na emeryturze.
Kiedy życie chyli się ku końcowi tym bardziej docenia się każdy dzień. Emerytura jest zasłużonym świadczeniem dla każdego pracownika, niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy.

Dawno dawno temu, za górami, za lasami, żyła sobie mała dziewczynka. Miała na imię Zosia. Od najmłodszych lat pracowała w gospodarstwie rolnym swoich rodziców. Czuła się bardzo kochana i doceniana. Dostawała drobne pieniążki na swoje wydatki i mogła pracować w dogodnych dla siebie godzinach. Nie wykonywała ciężkich prac. Zbierała owoce i warzywa na polu, czasem kosiła trawę i sadziła nowe rośliny. Była bardzo szczęśliwa. Jednak sielanka nie może trwać wiecznie. Zosia szybko dorastała i stawała się młodą kobietą. Z rodzicami mieszkali na wsi, gdzie nie było zbyt dużych perspektyw rozwoju.

Po skończeniu lokalnego liceum dziewczynka postanowiła wyjechać na studia do Warszawy. Złożyła odpowiednie papiery i czekała na wynik rekrutacji. Nie miała zbyt wielkich nadziei. Matura nie poszła jej rewelacyjnie, bo zamiast nauką była zajęta innymi sprawami. W tym też okresie poznała swojego pierwszego chłopaka, w którym była szaleńczo zakochana. Liczyła, że wyjedzie do stolicy razem z nią. Na początku lipca do domu przyszedł list. Mama nie chciała otwierać go bez córki, więc poczekała aż wróci wieczorem do domu.

Zosia po spotkaniu z ukochanym wróciła cała w skowronkach. Była dobrej myśli. Otworzyła list i przeczytała, że dostała się na studia pedagogiczne. To było spełnienie jej marzeń. Od zawsze marzyła o pracy w przedszkolu. Nadszedł więc czas pakowania i szukania mieszkania. Zosia od początku była przygotowana na to, że będzie musiała podjąć pracę dorywczą w Warszawie. Rodzice zarabiali dobrze, ale utrzymanie domu rodzinnego i mieszkania w stolicy przekraczało ich możliwości finansowe. Zosia nie miała im tego za złe, cieszyła się, że w ogóle dostała taką szansę od życia. Na początku września dziewczyna miała już wynajęte mieszkanie i przeprowadzała się.

Zwożenie wszystkich rzeczy było trudniejsze niż się na początku wydawało, ale wszystko poszło w miarę sprawnie. Wtedy przyszedł czas na poszukiwanie pracy. Zosia przeglądnęła ogłoszenia w lokalnej gazecie i internecie. Do paru firm wysłała CV, jednak odpowiedziały jej jedynie restauracje. Stwierdziła, że nie boi się pracy fizycznej, więc na pierwszą rozmowę wybrała stanowisko kelnerki w pizzerii. Rozmowa przebiegała w przyjemnej atmosferze. Zosi odpowiadało wynagrodzenie i zakres obowiązków. Problemy zaczęły się przy ustalaniu grafiku i długości zmian.

Na 12 godzin pracy ile wolnego czasu mogła dostać na przerwę?

I czy musiała pracować codziennie? Okazało się, że dwunastogodzinny dzień pracy to minimum, które trzeba wyrobić każdego dnia. W całym tygodniu przysługiwał tylko jeden dzień wolnego, a w czasie pracy przysługiwała jedna przerwa piętnastominutowa. Niestety we wszystkich innych restauracjach odwołali jej rozmowy kwalifikacyjne, bo kogoś znaleźli. Mimo trudności, Zosia postanowiła podjąć tę pracę. Tego samego dnia przeszła krótkie szkolenie, aby już następnego zacząć normalnie zarabiać.

Wróciła do domu i postanowiła się położyć. Od jutra zaczyna się ciężki okres. Nawet nie miała czasu zadzwonić do swojego chłopaka. Zobaczyła tylko ukradkiem na rozmowie, że przysłał jej wiadomość sms, że przyjedzie za tydzień. Musiała mu odpisać, że nie da rady, ponieważ całymi dniami pracuje. Wolne dostała we wtorek, a wtedy jej chłopak pracował. Mógł przyjechać tylko w weekend. Zosia nie była zbyt szczęśliwa. Liczyła, że w całej tej sytuacji będzie ją wspierał.

On tylko zadzwonił i zrobił jej awanturę, że ledwo wyjechała, a już nie ma czasu. Jej też to nie odpowiadało, ale pomyślała, że im więcej zarobi teraz, tym mniej będzie musiała pracować w czasie roku akademickiego. Rodzice poparli ją w tej decyzji i oczekiwała tego samego od ukochanego. On jednak nie dał jej wsparcia jakiego oczekiwała. Dziewczynie było smutno, zaczęła nawet żałować, że przyjechała do Warszawy. Studia jeszcze się nie rozpoczęły, a ona już czuła się okropnie zmęczona i samotna. Następnego dnia poszła na rano do pracy.

Ubrała długie czarne spodnie i firmową koszulkę. Od samego rana okazało się, że atmosfera nie jest tak miła jak wczoraj. Wszyscy krzątali się w pośpiechu, a kierowniczka co chwilę krzyczała. Zosia pomyślała, że pewnie ma zły humor, ale sytuacja nie zmieniła się wcale do końca dnia. Dziewczyna oberwała kilka razy za brak znajomości menu i za brak uśmiechu. Jednak kto chciałby się uśmiechać, gdy wokół panuje tak grobowa atmosfera? Zosia nie tak to sobie wyobrażała. Jej marzenia o Warszawie legły w jednym momencie w gruzach. Dziewczyna zamarzyła o powrocie do domu, do rodziny. O bezpieczeństwie i miłości jakich tu nie doświadczyła.

Każdy już chyba Polak zna co najmniej jedną osobę, która wyjechała do pracy za granicę albo planuje to zrobić – czy to sezonowo, czy w dłuższej perspektywie. Jak pokazują statystyki, najpopularniejsze kierunki to Wielka Brytania i Niemcy. W pierwszym przypadku dużą rolę odgrywa znajomość języka, ale Polaków na Wyspach jest już bardzo dużo i bywa, że nie zawsze są mile widziani. Za to nasi sąsiedzi gotowi są witać pracowników z Polski z otwartymi ramionami.